واقعیت های جالبی درباره مناظره های انتخاباتی آمریکا، مستقل ها به عدم حضور اعتراض نمایند، دستگیر می شوند!

به گزارش نامیت، مناظره های انتخاباتی در آمریکا از نگاه اعضای هیئت حاکمه این کشور به عنوان یکی از ارکان دمکراسی و آزادی بیان تبلیغ می گردد اما تحلیلگران آن را یکی از نمونه های خفقان زیر جلد آزادی می دانند.

واقعیت های جالبی درباره مناظره های انتخاباتی آمریکا، مستقل ها به عدم حضور اعتراض نمایند، دستگیر می شوند!

گروه بین الملل خبرنگاران- نخستین مناظره انتخاباتی میان جو بایدن، نامزد حزب دموکرات در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا و دونالد ترامپ، رئیس جمهور این کشور قرار است بامداد چهارشنبه (به وقت تهران) برگزار گردد.

این مناظره ، چهل و سومین مناظره ای است که از زمان شروع به برگزاری این برنامه های تلویزیونی در سال 1960 میان نامزدهای دو حزب اصلی آمریکا برگزار می گردد.

با آنکه اعضای هیئت حاکمه آمریکا این مناظر ه ها را یکی از ارکان آزادی بیان در این کشور تبلیغ و ترویج می نمایند، گروه های مستقل از حاکمیت، آنها را یکی از نمونه های موارد سرکوب و تحدید آزادی بیان، اما به شکلی ظریف و پنهان می دانند. در این گزارش پس از ذکر تاریخچه ای از این مناظره ها، سیر حرکت آنها به سمت فرایندی که در نهایت به حذف صداهای خارج از جریان حاکمیت آمریکا منجر شده را مورد آنالیز قرار داده ایم.

تاریخچه مناظره ها

مناظره های انتخاباتی یکی از بخش های تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری آمریکا است که در هر دوره انتخاباتی میان نامزدهای انتخاباتی برگزار می گردد. تا قبل از آنکه اختراع رادیو و تلویزیون موجب ایجاد انقلاب در فرایند تبلیغات انتخاباتی گردد، رأی دهندگان مجبور بودند اعلامیه ها و نوشته های هر کاندید را مطالعه نموده و درباره گزینه خود برای رأی دهی تصمیم بگیرند. وندل ویلکی، نامزد حزب دموکرات در انتخابات ریاست جمهوری سال 1940، نخستین نامزد قرن بیستم بود که رقیبش فرانکلین روزولت، رئیس جمهور وقت آمریکا را به مناظره تلویزیونی دعوت کرد. روزولت این درخواست را رد کرد، اما مناظره میان نامزدها انتها در سال 1948 انتها به واقعیت تبدیل شد.

با این حال، این مناظره رادیویی در مرحله مقدماتی انتخابات ریاست جمهوری و میان دو رقیب حزب جمهوری خواه برگزار می شد و هنوز نامزدهای دو حزب دموکرات و جمهوری خواه در آن حضور نداشتند. سال 1956، حزب دموکرات هم در مرحله مقدماتی انتخابات میان آلادای استیونسن و استس کفاور مناظره ای برگزار کرد.

اما نخستین مناظره عمومی میان نامزدهای دو حزب، روز 26 سپتامبر 1960 میان جان اف کندی، نامزد حزب دموکرات و ریچارد نیکسون، نامزد حزب جمهوری خواه در استودیو شبکه خبری سی بی اس برگزار گردید. این مناظره نتیجه زیادی در اثرگذاری روی نگرش مخاطبان داشت و بعد از آن کندی که تا آن روز در نظرسنجی ها از نیکسون عقب بود از او پیشی گرفت. در آن سال، سه مناظره دیگر هم میان این دو نامزد برگزار گردید.

بعد از این مناظره تا 16 سال بعد مناظره رو در روی دیگری میان نامزدهای حزب دموکرات و جمهوری خواه برگزار نشد. در سال 1976، جرالد فورد که دو سال قبل تر در پی استعفای ریچارد نیکسون قدرت را به دست گرفته بود قبول کرد در 3 مناظره (یک جلسه درباره سیاست خارجی، یک جلسه درباره سیاست داخلی و یک جلسه درباره موضوعات دیگر) با رقیب دموکراتش، جیمی کارتر شرکت کند.

مناظره نیکسون-کندی در سال 1960

در مناظره های سال 1976، بر خلاف مناظره نیکسون-کندی که شبکه سی بی اس حامی اقتصادی مناظره ها بود، یک سازمان غیرانتقاعی به نام اتحادیه زنان رأی دهنده وظیفه حمایت اقتصادی از مناظره ها را به عهده گرفت. اتحادیه زنان رأی دهنده، سازمانی مستقل از احزاب دموکرات و جمهوری خواه بود و به همین دلیل، در برابر فشارهایی که دو حزب برای برگزاری مباحثات در فضایی ساختگی و نمایشی شروع نموده بودند مقاومت می کرد.

این مقاومت، البته چندان دوام نیاورد، زیرا اتحادیه زنان رأی دهنده بعد از سازمان دهی مناظره های 1980 و 1984، انتها در سال 1988 در اعتراض به بعضی زد و بندها میان احزاب جمهوری خواه و دموکرات برای خارج کردن روال مناظره ها از حالت واقعی بیان کرد که از این به بعد متولی برگزاری مناظره ها نیست.

بعد از استعفای اتحادیه زنان رأی دهنده، برگزاری مناظره ها به سازمانی به نام کمیسیون مناظره های [انتخابات] ریاست جمهوری، با حمایت اقتصادی دو حزب جمهوری خواه و دموکرات سپرده شده که تا به امروز ادامه دارد. در 32 سال گذشته، کمیسیون مناظره های انتخاباتی 30 مناظره میان نامزدهای انتخابات برگزار نموده، اما مخاطراتی که اتحادیه زنان به عنوان دلایل خود برای کناره گیری از برگزاری مناظره ها اعلام نموده بود سال به سال بیشتر رنگ واقعیت به خود گرفته اند.

مناظره های ساختگی؟

دلیل استعفای اتحادیه زنان چه بود؟ ناونسی ناومن، رئیس این سازمان 3 اکتبر 1988 بیان کرد که دو حزب قبل از برگزاری مناظره ها، به صورت پشت پرده بر سر چگونگی برگزاری مناظره ها توافق نموده بودند. به گفته او، نمایندگان دو حزب، خواهان کنترل کامل فضای مناظره به وسیله مواردی مانند تعیین کردن موضوعات مناظره از قبل، انتخاب حاضران داخل سالن، انتخاب افراد سئوال نماینده و تعیین کردن سالن محل مناظره بودند. او با ابراز تأسف از اینکه با ساز و کارهای جدید مردم آمریکا فرصتی واقعی برای قضاوت کردن نامزدهای انتخاباتی خود در یک فضای واقعی و غیرکنترل شده نخواهند داشت گفت: سازمان ما قصد ندارد به ابزاری برای فریب عموم مردم تبدیل گردد. باید اطمینان حاصل گردد که مناظره ها در خدمت منافع عموم هستند نه در خدمت منافع احزاب.

یکی دیگر از نقدها اتحادیه زنان، کوشش های دو حزب جمهوری خواه و دموکرات برای جلوگیری از شرکت نامزدهای حزب سوم در مناظره ها بود. این سازمان می گفت که اتحادیه زنان بر خلاف احزاب جمهوری خواه و دموکرات نفعی در انتخابات ندارد و به همین جهت حامی حضور نامزدهای مستقل و حزب سوم در مناظره ها بوده، در حالی که دو حزب عظیم از شروع به دنبال حذف صدای این جریان سیاسی و جلوگیری از حضور آنها در مناظره ها بوده اند.

از انتخابات سال 1988 که کمیسیون مناظرات انتخاباتی وظیفه ساماندهی مناظره های تلویزیونی را به عهده گرفت، تا به امروز، راس پرو، تنها نامزد مستقلی است که سال 1992 اجازه حضور در مناظره ها در کنار نامزدهای دو حزب جمهوری­خواه و دموکرات در انتخابات آمریکا را پیدا نموده است. اما خود راس پترو 4 سال بعدتر هنگامی که این کمیسیون از حضور دوباره اش در مناظره ­ها در سال 1996 جلوگیری کرد، از این سازمان به دادگاه فدرال شکایت کرد و فرایندی که به سران دو حزب اجازه می­دهد مشخص نمایند صدای چه کسانی بایستی به گوش رأی­ دهندگان آمریکایی برسد را فاسد و مغایر با قانون اساسی توصیف کرد. این کمیسیون اما در سال های بعدتر هم بر موضع خود اصرار ورزید.

این کمیسیون، سال 2000 پس از مواجهه با شکایت های قضائی متعدد، قانونی وضع کرد که شرکت نامزدهای مستقل در مناظره ها را نه تنها پیچیده تر بلکه عملاً غیرممکن می کرد. مطابق این قوانین، هر کدام از نامزدهایی که خواهان شرکت در مناظره است بایستی در نظرسنجی ­های ملی که خود این کمیسیون متولی برگزاری آنها است آراء بالاتر از 15 درصد کسب نمایند.

این سیاست بارها با اعتراض های شدید روبرو شده؛ به عنوان مثال، سال 2004، نامزد حزب مستقل لیبرترین و حزب سبز هنگام اعتراض به حذف نامزدهای مستقل از مناظره های تلویزیونی توسط پلیس دستگیر شدند. اکتبر سال 2012 هم جیل اشتاین و معاون او هنگام اعتراض به همین موضوع دستگیر شدند. آنها گفته اند که پس از دستگیری به یک انبار منتقل شده و برای 8 ساعت با پلاستیک به جایگاه بسته شده اند.

سال 2008، یک سازمان غیرانتفاعی فعال در زمینه حقوق شهفرایندی به نام مرکز صداقت عمومی فاش کرد که کمیسیون مناظرات انتخاباتی یک سازمان مرموز معاف از اقتصادیات است. این مرکز همچنین با تحلیل منابع اقتصادی کمیسیون مورد نظر افشا کرد که 93 درصد از کمک­های اقتصادی به این سازمان را 6 نفر تأمین می ­نمایند. با این حال در این گزارش نام این 6 نفر در فهرستی که در اختیار مرکز صداقت عمومی قرار گرفته بود، لاک گرفته شده بود.

همچنین سال 2012، بعد از آنکه فاش شد کمیسون مناظرات انتخاباتی با باراک اوباما و میت رامنی توافق نموده موضوعات مناظره را در اختیارشان قرار دهد، 17 سازمان از این کمیسیون شکایت کردند.

منبع: خبرگزاری تسنیم
انتشار: 14 آبان 1399 بروزرسانی: 14 آبان 1399 گردآورنده: namit.ir شناسه مطلب: 1162

به "واقعیت های جالبی درباره مناظره های انتخاباتی آمریکا، مستقل ها به عدم حضور اعتراض نمایند، دستگیر می شوند!" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "واقعیت های جالبی درباره مناظره های انتخاباتی آمریکا، مستقل ها به عدم حضور اعتراض نمایند، دستگیر می شوند!"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید