آشنایی با اولین سیارکی که کشف شد - نامیت

به گزارش خبرنگاران از خبرنگاران، جوزپه پیاتزی در اول ژانویه 1801 (پنجشنبه، 11دی 1179)، اولین جرم آسمانی را که Ceres نامیده شد، کشف کرد.

او کشیش، ریاضیدان و ستاره شناس ایتالیایی بود. مدار این سیارک در کمربند سیارک ها، بین مدار بهرام و برجیس است.

البته این روزها، سرس دیگر در طبقه بندی سیارک ها نیست و در سال 2006، اتحادیه بین المللی اخترشناسی با توجه به عظیمی آن، تصمیم گرفت آن را یک سیاره کوتوله معرفی کند.

سرس اولین سیاره کوتوله ای بود که از 2015 تا 2018 توسط یک فضاپیما مورد مطالعه نهاده شد. اکنون این جرم بسیاری از اسرار خود را به وسیله فضاپیمای Dawn ناسا فاش نموده است.

سِرِس نخستین سیاره کوتوله کشف شده و عظیم ترین سیارک در کمربند سیارکی و بین مدار مریخ و مشتری است. قطر آن 945 کیلومتر است و از نظر عظیمی سی و سومین جرم شناخته شده سامانه خورشیدی است.

سرس یک سوم جرم کمربند سیارکی را تشکیل می دهد و تنها شیء شناخته شدهٔ کمربند سیارکی است که دارای تعادل هیدرواستاتیکی است.

قدر ظاهری سرس از زمین بین 6.7 تا9.3 است و بنابراین حتی در درخشان ترین حالتش، چنان تاریک است که با چشم غیرمسلح دیده نمی گردد مگر اینکه آسمان به شدت تاریک باشد.

وجود اقیانوسی از آب مایع در لایه های سرس

هستهٔ سرس از سنگ و گوشتهٔ آن از یخ تشکیل شده و ممکن است اقیانوسی از آب مایع در زیر لایه یخ داشته باشد.

سطح سرس احتمالاً مخلوطی از یخ آب و مواد معدنی مختلف هیدراته مثل کربنات ها و رس است. در ژانویه 2014، انتشار بخار آب از مناطق مختلف سرس کشف شد.

این مسئله غیرمنتظره بود، چون انتشار بخار آب از ویژگی های ستاره دنباله دار است و اجرام عظیم در کمربند سیارکی این ویژگی را ندارند.

دان فضاپیمای رباتیک ناسا در ششم مارس 2015 وارد مدار سرس شد. عکس هایی که در جلسات تصویربرداری که از ژانویه 2015 در حالیکه فضاپیما به سرس نزدیک می شد، گرفته می شد و وضوح آن ها بیش از تصاویر گذشته بود، نشان داد که سرس سطحی پوشیده از آتشفشان دارد.

دو نقطهٔ روشن متمایزی (یا سپیدایی بالا) که داخل یک دهانه (متفاوت با نقاط روشنی که قبلاً در تصاویر گرفته شده با تلسکوپ هابل وجود داشت) در تصاویر گرفته شده در 19 فوریه 2015 دیده شد، موجب شد منشأ آن ها یخ فشان ها یا فوران آب در نظر گرفته گردد.

در 3 مارس 2015، یکی از سخنگویان ناسا گفت: نقاط احتمالاً موادی مانند یخ یا نمک هستند که بسیار منعکس کنندهٔ نور هستند اما وجود یخ فشان ها بعید است. 11 مه 2015، ناسا تصویری را با وضوح بالا منتشر کرد که به جای یک یا دو نقطه در واقع چندین نقطه را نشان می داد.

در 9 دسامبر 2015، دانشمندان ناسا گزارش دادند که نقاط درخشان روی سرس ممکن است مربوط به نوعی نمک، به ویژه آب نمکی باشد که حاوی منیزیم سولفات هگزا هیدریت (MgSO4·6H2O) است. نقاط روشن همچنین ممکن است با خاک رس غنی از آمونیاک مرتبط باشد.

در ژوئن 2016، آنالیز این نقاط با طیف مادون قرمز معین کرد که با سدیم کربنات (Na2CO3) سازگاری بیشتری دارد و نشان می دهد که فعالیت های زمین شناسی احتمالاً در ایجاد نقاط روشن دخالت داشته است.