ببینید ، جوان بوشهری که در خانه اش هواپیما می سازد! ، لحظه شگفت انگیز اولین پرواز - نامیت

به گزارش خبرنگاران، با پیشرفت تکنولوژی در عرصه هوانوردی، هواپیماهای فوق سبک از دیرباز تا به امروز دستخوش تغییرات بسکمک شدند و کاربردهای گسترده ای برای انسان پیدا کردند.

این موضوع ازآن جهت حائز اهمیت است که معدود کشورهایی در جهان توان ساخت و به کارگیری هواپیماهای فوق سبک و پرکاربرد را داشته و ما در کشور نیز عمدتاً واردنماینده این پرنده های تک سرنشین بوده ایم.

چندی پیش کلیپی کوتاه از پرواز هواپیمای تک سرنشین بر فراز مزارع گندم در فضای مجازی منتشر شد و توجه بسکمک از کاربران را به خود جلب کرد؛ ابتکار عملی که معلم سعدآبادی در استان بوشهر به کار بسته و اقدام به طراحی و ساخت چند فروند هواپیمای فوق سبک و تک سرنشین نموده بود.

در ادامه گفت وگو با آقای موسوی، معلم و مبتکر دشتستانی را می خوانید:

آقای موسوی لطفاً خودتان را معرفی کنید.

من پارسا موسوی، ساکن شهر سعدآباد هستم؛ شغل اصلی من هم معلمی و دبیری است؛ بعد از اتمام دوره آموزشی در دانشسرای تربیت معلم، حدود 5 تا 6 سالی معلم ابتدایی بودم و در روستاهای اطراف منطقه خودمان به بچه ها درس می دادم.

کمی بعد در مقطع کارشناسی رشته حسابداری خواندم، البته چندترمی تحصیل در کارشناسی ارشد این رشته را ادامه دادم اما حس کردم سود آن چنانی برای من نداشته و احتیاج ندیدم تا تحصیل در این مقطع را به انتها برسانم.

معلمی دست به آچار!

از زمانی که به یاد دارم به امور فنی علاقه داشتم و به نوعی دست به آچارم خیلی خوب بود؛ همین موضوع هم باعث شد تا پس از معلمی در دبستان ها، در هنرستان های فنی حرفه ای و کار و دانش دروس فنی مثل مکانیک، تراشکاری، جوشکاری، برق صنعتی، برق ساختمان، الکترومکانیک و سایر دروس مرتبط را در طی چندین سال تدریس کنم.

کارگاه کوچک 5 در 6 متری در خانه دارم و حدود 15 سالی است که برای مردم و اهالی منطقه ابزار و تجهیزات کشاورزی، صیادی و حتی گاری قابل اتصال به موتورسیکلت می سازم؛ همچنان نیز در این زمینه فعال هستم.

علاقه شخصی، مهارت های فنی و تجربیاتی که در گذر این سال ها به دست آوردم به من کمک کرد تا به سطح مطلوبی برسم و پتانسیل طراحی و ساخت سازه های مهندسی را در خودم ببینم.

رؤیای کودکی، پرواز!

چه شد که دبیر هنرستان، هواپیما ساخت؟

از کودکی و در طول این سال ها همیشه رؤیای پرواز بعلاوه علاقه به ساخت وسایل مختلف همراه من بود و در ذهنم می گذشت؛ زمانی فرارسید که شرایط از نظر زمانی، مکانی و مهم تر از همه اقتصادی به گونه ای فراهم شد تا آنچه در ذهنم بود در همان کارگاه کوچک به مرحله ساخت برسد.

با انجام تحقیقات گسترده بین مقالات موجود در سایت های معتبر، انجام محاسبات فنی مورجهانز و مهم تر از همه استفاده از تجهیزات و امکانات موجود در منطقه و کشور، پایان اولین نمونه هواپیمای فوق سبک و تک نفره بومی را صفر تا صد طراحی و در سال 1391 ساختیم.

این نمونه آن چنان مطلوب و خوب بود که در همان مرحله اول از زمین بلند شد و نتیجه رؤیای کودکی که ساخت دست خودم بود را شخصاً به پرواز درآوردم؛ این هواپیما مدتی عملیاتی بود اما در طی یک پرواز با وزش باد نامناسب، در زمان فرود سقوط کرد.

سقوط و سانحه ای که برای هواپیمای اول پیش آمد نه تنها موجب دلسردی من نشد بلکه با کمک دوستان و استفاده از تجربیات ارزشمندی که حین طراحی و ساخت نمونه قبلی کسب نموده بودیم باعث شد تا نمونه دوم را سال 1392 ساخته و به پرواز دربیاوریم.

کلیپ منتشر شده از پرواز شما با هواپیما مربوط به نسخه اول بود یا دوم؟

کلیپی که از پرواز بنده با هواپیما در فضای مجازی منتشر شده بود مربوط به پرواز با هواپیمای دوم بر فراز یکی از مزارع گندم منطقه سعدآباد در شهرستان دشتستان بود که دوستان با اشتیاق از لحظه پرواز و فرود بنده فیلم گرفتند.

ساخت هواپیما دست ساز و بومی با موتور هوندا 125!

این هواپیما چه ویژگی هایی داشت و شما در ساخت به چه مسائلی توجه کردید؟

این هواپیمای فوق سبک و تک سرنشین برای اولین بار در منطقه به صورت دست ساز و با هزینه های بسیار کمی ساخته و کاربری های گوناگونی مانند عملیات گشت زنی و تجسس، عکس برداری، فیلم برداری و توان حمل تجهیزات با وزن 50 کیلوگرم برای آن تعریف شده بود.

نکته مهم در خصوص طراحی و ساخت این هواپیما، استفاده از امکانات موجود بود؛ برای مثال من برای موتور هواپیما از موتور چهارزمانه موتورسیکلت هوندا 125 CG کمک گرفتم و با تقویت و اعمال تغییرات در سیستم موتور، ظرفیت آن از 125 به 200 سی سی رسید و خروجی مناسبی برای پرنده فراوری کرد.

حتی به جای خرید ملخ های چوبی خارجی، از چوب خام باکیفیت استفاده نموده و با انجام محاسبات دقیق و پیچیده، خودمان این ملخ را ساختیم؛ طراحی و ساخت ملخ یکی از سخت ترین و کلیدی ترین مراحل ساخت یک هواپیمای ملخی تک موتور است که کیفیت و امنیت پرواز هواپیما به آن وابسته است.

به طور خلاصه دنبال آن بودیم با کم ترین امکانات و هزینه، بیش ترین خروجی و برترین تجهیزات را بسازیم.

سهولت در جابه جایی و نگه داری با بال های جمع شونده

بال های این هواپیمای فوق سبک برای جابه جایی آسان تر به صورت لولایی و در مدت زمانی کم تر از 10 دقیقه باز یا جمع می گردد؛ این ویژگی سبب شد تا مساحت پارکینگ مورجهانز این هواپیما برابر با پارکینگ یک اتومبیل سواری باشد.

سرعت برخاست از زمین این هواپیما فوق سبک 50 کیلومتر بر ساعت بوده و فرایند بلندشدن هواپیما بسیار آرام و برای خلبان مبتدی بسیار ساده و قابل کنترل است؛ بعلاوه ویژگی ارابه فرود و سایر قسمت ها کمک کرد تا نشست و برخاست در زمین های خاکی و سنگلاخ ولی مسطح و باند کوتاه را امکان پذیر سازد.

وزن هواپیما 97 کیلوگرم و مصرف سوختی معادل 3 لیتر در هر ساعت پرواز داشت که با باک 20 لیتری خود برد پروازی 600 کیلومتری با مداومت پروازی 5 ساعته را فراهم می ساخت؛ حداکثر سرعت آن 135 کیلومتر بر ساعت و سقف پروازی آن نیز 3000 پا بود.

شوق پرواز بدون سابقه پرواز!

آقای موسوی شما که خلبان هواپیماها هم بودید آیا سابقه پرواز داشتید؟ چگونه توانستید بر ترس از سقوط غلبه کنید؟

من هیچ گونه سابقه خلبانی نداشتم و تا آن موقع حتی سوار هواپیمای مسافربری هم نشده بودم، تا این حد که حتی از ارتفاع یک متری هم ترس داشتم اما اطمینان خاطر به کیفیت کار فنی این پروژه و تمرین در روزهای شروعین پرواز با هواپیما و راهنمایی آن موجب شد تا مهارت لازم برای کنترل این پرنده را به خوبی کسب کنم و از پرواز و سقوط ترسی نداشته باشم.

در ساخت هرکدام از هواپیماها، به خصوص در هواپیمای دوم، به قدری دقت نظر داشتیم و روی استحکام و کیفیت قطعات و تجهیزات تمرکز کردیم که برساخته خودمان به طور کامل مطمئن بودیم و ایمان داشتیم که خروجی کار محصول باکیفیت و پرتوانی است.

آیا لحظه ای هم بود که احساس ترس بر شما غلبه کند و پشیمان شوید؟

در پرواز با این هواپیماهای دست ساز تنها لحظه ای که احساس غریبی داشتم، وقتی بود که برای اولین بار در زمان شروع پرواز و لحظه کنده شدن از زمین مانند بچه کوچکی که از آغوش مادرش جدا شده، برای زمین احساس دلتنگی کردم اما کمی بعد حس تعلق به زمین جای خود را به احساس لذت، هیجان و شور پرواز داد؛ یکی از برترین لحظات عمرم وقتی بود که با ساخت دست خودم پرواز و رؤیای کودکی را برآورده کردم.

هدف شما صرفاً رسیدن به آرزوی دوران کودکی بود یا مسئله دیگری را هم دنبال کردید؟

هدف اصلی از این کوشش ها و فراز و فرودها در ابتدا علاقه شخصی خودم بود، از طرفی هم این امکان فراهم شد تا در راستای کاربری های متنوعی که برای هواپیمای فوق سبک در نظر گرفته بودیم محصول بومی بسازیم و به عایدیزایی برسیم که البته این اتفاق تا به امروز نیفتاده است.

شاید نمونه های خارجی که به صورت خیلی محدودتر و با خدمات پس از فروش و هزینه های نگهداری بسیار گران تر وارد کشور شده است، دارای قیمتی ده ها برابر چیزی باشد که ما در شهر سعدآباد استان بوشهر ساختیم؛ ما همچنان هم تمایل داریم تا این فعالیت ها را ادامه بدهیم اما احتیاجمند کمک مقامات ذی ربط نیز هستیم تا حداقل در سطح شهر خودمان برای جوانان شغل ایجاد کنیم.

طرح نو احتیاجمند حامی است!

چرا بعد از ساخت نسخه دوم هواپیما پروژه از آسمان و کارگاه به میز کار رفت؟

تا سال 94 نیز همچنان پیگیر پرواز با نسخه دوم هواپیمای دست ساز خود بودیم اما شرایط اقتصادی به گونه ای شد که این پروژه و پرواز را کنار گذاشتیم و با اهداف نوی این موضوع را تا سال 97 دنبال کردیم.

نمونه های ساخته شده به نوعی تجربه اولیه ما برای طراحی و فراوری هواپیماهای فوق سبک بود اما تحقیق و مطالعه را محدود نکردم و نزدیک به 3 سالی بر روی یک طرح نو کار کردم و نقشه های مهندسی آن را روی نرم افزار پیاده ساختم؛ بخش تئوری و طراحی پروژه را از سال 1397 کنار گذاشتم اما از همان زمان در پی فرصت مناسبی هستم تا بتوانم آن را به مرحله ساخت رسانم؛ در این راستا احتیاجمند کمک مسؤولین هستم تا حداقل در عملیاتی کردن این پروژه توان اقتصادی حداقلی داشته باشم.

هواپیمای نو، وظایف نوتر

در این پروژه کوشش شده تا به کاربردی بودن هواپیمای فوق سبک جهت سم پاشی و حمل بار تا 120 کیلوگرم (به جز وزن سرنشین) دقت بیش تری داشته باشم؛ تکنولوژی امروز باعث شده تا کشاورزان برای سم پاشی مزارع خود از کوادکوپتر استفاده نمایند اما به علت ویژگی های پروازی این پرنده فوق سبک می توان در طی یک پرواز، 10 الی 15 هکتار زمین زراعی که چندین برابر توان و هزینه های کوادکوپترهاست را سم پاشی کرد.

البته جغرافیای منطقه نیز این پتانسیل را دارد تا با ایجاد پارک های طبیعی و منطقه ها پروازی، به کمک این مدل هواپیماها توریست جذب نموده و در طی پرواز بر فراز این منطقه ها، زیبایی های محلی استان را به نمایش توریستان دربیاوریم.

یک کلام، حمایت!

فارس: کلام آخر، آقای موسوی چه صحبتی با مسؤولین استان دارید؟

حقیقتاً در این شرایط سخت اقتصادی حقوق معلمی و عایدی کارگاه کوچک ما کفاف امور تحقیقات فنی را نمی دهد اما همچنان این پتانسیل را داریم تا با حمایت سایرین پروژه هواپیمای فوق سبک را ادامه دهیم و به افق فراوری انبوه برسانیم.

کار ابداعی در زمینه های فنی بسیار هزینه بر است و خیلی از افراد حتی توان ساخت نمونه های اولیه را ندارند، یا اگر مثل ما هم ساختند، توان ادامه راستا و شکوفایی محصول خود را نداشته باشند؛ لذا از مقامات ذی ربط درخواست دارم تا بیش تر به این موضوعات توجه نمایند.

مسؤولین منطقه و استان باید همیشه در کوشش باشند تا مبتکرین و مخترعین سطح استان را از نظر اقتصادی تأمین نمایند تا این افراد حداقل بدون دغدغه اقتصادی و پرداخت هزینه ها از جیب خودشان به تحقیق و ساخت بپردازند.

در آخر هم گفتنی است دوستانی از جمله آقایان بابک کیامرثی از دهداران شبانکاره، مجتبی قاسمی و ابراهیم بناری از آبپخش که در راستا ساخت این هواپیماها همراه بنده بودند، بسیار سپاس گذارم.

امید است با افزایش آگاهی مدیران و مسؤولان استانی به ظرفیت های موجود در بین مبتکرین و مخترعین هم استانی در راستای اشتغال زایی، افزایش فراوری و حتی صادرات این محصولات با برندی ایرانی گام بردارند و یاور آن ها باشند.