به بهانه آغاز لیگ نوزدهم ، کمتر حاشیه، بیشتر متن - نامیت

علی مغانی ، بعد از چند هفته شنیدن جملات مجهول و معلوم نیست، معین نیست هایی که مسئولان سازمان لیگ تحویل اهالی رسانه می دادند، عاقبت حیدر بهاروند تاریخ آغاز لیگ را اعلام کرد؛ 31 مرداد.

هنوز معلوم نیست تا پنجشنبه آینده چند ورزشگاه به استانداردهای مدنظر سازمان لیگ می رسند و کدام تیم ها مجبور می شوند بازی های خانگی خود را در استانی دیگر و پشت درهای بسته انجام دهند اما به نظر می رسد به جز دو سه ورزشگاه، بقیه مسئله ای برای میزبانی نداشته باشند.

لیگ نوزدهم در شرایطی آغاز می شود که اغلب تیم ها نسبت به سال گذشته شرایط کاملاً دگرگون شده ای دارند. در میان تیم های مدعی، پرسپولیس بعد از 3 فصل بسیار پیروز بزرگترین ستاره اش یعنی برانکو را از دست داده و شاید چند هفته ای طول بکشد که هواداران قرمزها، به پرسپولیسِ بدون برانکو عادت کنند. با این حال، پرسپولیس اسکلت اصلی سال گذشته را حفظ کرده، در فصل جابجایی کمترین فعالیت را داشته و این ثبات می تواند یک نکته مثبت برای آنها تلقی شود.

اما استقلال، رکورددار بیشترین خروجی و ورودی فصل، بعد از خانه تکانی اساسی در نیمکت و استخدام پر سر و صدای استراماچونی در روزهایی که به نظر می رسید به آرامش رسیده، با یک بحران تازه روبه رو شده و هیچ بعید نیست ظرف یکی دو روز آینده مربی ایتالیایی خود را از دست بدهد! کنار رفتن استراماچونی در حالی که کمتر از ده روز به آغاز لیگ باقی مانده، ناگوارترین خبر ممکن برای آبی هاست.

سپاهان نایب قهرمان فصل گذشته، از جمله تیم هایی است که خیلی زود برنامه آماده سازی خود را آغاز کرده و در بازار جابجایی هم چند خرید خوب داشته. امیر قلعه نویی سال گذشته معتقد بود تیمی که فصل قبل تر چهاردهم شده، نمی تواند کاندیدای قهرمانی باشد. ولی او در دومین سال حضورش روی نیمکت سپاهان، ناگزیر است که بی بهانه یکی از بخت های قهرمانی باشد. سپاهان بر خلاف تیم های تهرانی، کمتر با مسائل مالی روبرو است و همین آرامش می تواند یک امتیاز مثبت برای زردهای اصفهان باشد.

تراکتور دیگر ضلع مدعیان قهرمانی است که تجربه ناپیروزی با مربیان اروپای غربی داشت و حالا مصطفی دنیزلی را بار دیگر به ایران کشانده. تراکتور با آقا مصطفی، پیش فصل بسیار آرامی را سپری کرد و البته سختگیری های همیشگی دنیزلی همچنان ادامه دارد. تراکتور در سال های اخیر بارها تا پای قهرمانی پیش رفته ولی به جز یک قهرمانی جام حذفی، جام دیگری به دست نیاورده و فلسفه حضور دنیزلی چیزی جز رسیدن به آرزوی دیرینه قهرمانی لیگ نیست.

پدیده، شگفتی ساز فصل گذشته که امسال با نام شهر خودرو به کار ادامه می دهد، در یک عملیات غیرممکن توانست یحیی گل محمدی را حفظ کند و ستارگانی مثل مهدی رحمتی و سروش رفیعی را به مشهد ببرد. بازی های چشمنواز پدیده در فصل گذشته این توقع را به وجود آورده که یحیی گل محمدی و تیمش همچنان یکی از بالانشین های جدول باشند.

آیا فقط این پنج تیم مدعیان لیگ نوزدهم هستند؟ پاسخ این سؤال را باید در ادوار گذشته جست وجو کنیم. لیگ ایران در هجده دوره گذشته پر از شگفتی بوده. چهار سال پیش چه کسی در آغاز فصل باور می کرد که استقلال خوزستان با عبدالله ویسی قهرمان لیگ برتر شود؟ هیچ کس! یا همین فصل پیش، کدام کارشناسی می توانست پیش بینی کند پدیده سهمیه لیگ قهرمانان آسیا را می گیرد؟ در لیگ نوزدهم فولاد خوزستان، ذوب آهن و حتی نفت آبادان تیم هایی هستند که می توانند شگفتی سازان این فصل باشند و یا لااقل روی معادلات بالای جدول تأثیرگذار باشند.

لیگ نوزدهم در شرایطی آغاز می شود که وضعیت مالی باشگاه های ایرانی از همیشه نامساعدتر است، هنوز در زیرساخت ها و سخت افزارها فرسنگ ها با کشورهای کوچک همسایه فاصله داریم و تکلیف مسائل اساسی اقتصاد فوتبال مثل حق پخش تلویزیونی همچنان مبهم است. با این همه، کمترین مطالبه ای که می توان از لیگ امسال داشت آن است که رقابت از خارج زمین به داخل زمین منتقل شود. ما بیشتر از هرچیز دیگری به تماشای فوتبالی نیاز داریم که اتفاقاتش درون زمین بازی رخ دهد نه در مصاحبه ها و بیانیه های قبل و بعد از بازی. در یک کلام؛ کمتر حاشیه و بیشتر متن.