تحقیق در خصوص منظومه شمسی؛ منظومه شمسی چیست؟ - نامیت

خبرنگاران | سرویس علوم - منظومه شمسی چیست؟ منظومه شمسی چگونه تشکیل شده است؟ اجرام آسمانی چگونه حرکت می نمایند؟ نام سیارات آسمانی چیست؟ و ... اگر تا به حال این سوالات برای شما پیش آمده و به دنبال تحقیق در خصوص منظومه شمسی هستید، در ادامه با ما همراه باشید.

منظومه شمسی چیست؟

منظومه شمسی که آن را سامانه خورشیدی هم می نامند. مجموعه ای است از یک خبرنگاران به نام خورشید و تعدادی اجرام آسمانی است که به دور آن می چرخند. هویت منظومه شمسی در دوران رنسانس توسط گالیله مطرح شد.

تحقیق در خصوص منظومه شمسی

منظومه شمسی چگونه تشکیل شد؟

طبق نظریه سحابی منظومه شمسی از فروریزش یک ابر مولکولی چرخان پدید آمده است. پس از انفجار، امواجی در فضا ساخته شد که ابر گازی و گرد و غباری را تحت فشار قرار داد و موجب فروریزش ابر شد. سپس گاز و گرد و غبار توسط گرانش به هم چسبیدند و یک سحابی خورشیدی شکل گرفت. سپس ابر آغاز به چرخیدن می نماید و فرو می ریزد. با داغ تر و چگال تر شدن مرکز آن باعث شکل دریافت دیسک گازی و گرد و غبار با مرکز داغ و لبه های سرد می شود. به دنبال آن دیسک نازک و نازک تر شده و ذرات باهم توده هایی را ساختند که با چسبیدن توده های کوچک به یکدیگر بعضی توده های بزرگ مثل سیارات و ماه ها تشکیل شدند و در نهایت مرکز ابر به قدری داغ شد که تبدیل به خبرنگاران ای به نام خورشید شد.

این سامانه خورشیدی در بازوی شکارچی کهکشان راه شیری واقع شده است و 26000 سال نوری از مرکز کهکشانی فاصله دارد.

بیش از 99/8 درصد جرم منظومه شمسی را خورشید تشکیل داده است که منبع انرژی های زیادی مثل گرما و نور و از نخستین ستارگان است. پایداری منظومه شمسی به پایداری خورشید وابسته است.

سرعت خورشید در منظومه شمسی 220 کیلومتر بر ثانیه است و برای گردش خورشید به دور مرکز کهکشان راه شیری 225 میلیون سال زمان ضروری است که به این مدت زمان یک سال کیهانی می گویند.

سیاره های تشکیل دهنده منظومه شمسی کدامند؟

سیاره های تشکیل دهنده منظومه شمسی تا کنون عبارتند از هشت سیاره و پنج سیاره کوتوله که عبارتند از:

• هشت سیاره: تیر، ناهید، زمین، بهرام (مریخ)، هرمز (مشتری)، کیوان (زحل)، اورانوس و نپتون

  چهار سیاره نخست از سیارات درونی یا زمین سان هستند و بیشتر از سنگ ساخته شده اند. از چهار سیاره دیگر مشتری و کیوان جزء سیارات بیرونی یا غول های گازی هستند و از گاز های هیدروژن و هلیوم ساخته شده اند. اورانوس و نپتون را غول های یخی می نامند.

• پنج سیاره کوتوله: سرس، پلوتو، هائومیا، ماکی ماکی و اریس

به غیر از این اجرام، ماه ها، سیارک ها، شهاب واره ها، شهاب ها، شهاب سنگ ها ودنباله دار ها هم در این منظومه وجود دارد. همچنین دارای مناطقی مثل کمربند سیارک ها و کمربند کویپر است.

معرفی سیارات منظومه شمسی

عطارد یا تیر (اولین سیاره منظومه شمسی)

در طی تحقیق در خصوص منظومه شمسی عطارد 14 قرن قبل از میلاد کشف شده است و کوچک ترین و نزدیک ترین سیاره منظومه شمسی است. عطارد برای چرخیدن به دور خورشید تنها به 88 روز زمان نیاز دارد. در عطارد یک شبانه روز معادل 58 روز زمینی است. تغییر دما در این سیاره بسیار زیاد است. کمترین و بیشترین دما به ترتیب برابر است با 173 و 427 درجه سانتی گراد. هیچ قمری به دور این سیاره نمی چرخد.

زهره یا ناهید (دومین سیاره منظومه شمسی)

از نظر فاصله از خورشید دومین سیاره محسوب می شود. ناهید را نزدیک ترین سیاره به زمین معرفی می نمایند. سیاره ناهید با چشم غیر مسلح هنگام غروب خورشید قابل روئیت است. رومیان باستان نام این سیاره را ونوس یعنی الهه عشق و زیبایی نهاده اند.

زهره برای چرخیدن به دور خورشید به 225 روز زمینی زمان نیاز دارد. زهره خیلی آهسته به دور خودش می چرخد. روز های زهره از سال های آن طولانی تر است و هر شبانه روز در زهره 243 روز زمینی طول میکشد. زهره دمای بسیار بالایی حدود 462 درجه سانتیگراد دارد.

زمین (سومین سیاره منظومه شمسی)

زمین چهار و نیم میلیارد سال قدمت دارد. بهترین بافت و شرایط را برای زندگی در کل منظومه شمسی زمین دارد. دارای دمای مناسب و متعادل و طول شبانه روز مناسب است. همه این شرایط مناسب به خاطر فاصله مناسب آن با خورشید است. همچنین زمین اولین سیاره دارای قمر در منظومه شمسی است. زمین با گردش به دور خودش یک شبانه روز، معادل 24 ساعت و با چرخش به دور خورشید یک سال معادل 365 روز را به وجود می آورد.

مریخ (چهارمین سیاره منظومه شمسی)

مریخ همان سیاره ای است که در طی تحقیق در خصوص منظومه شمسی تصور می کردند می تواند خانه دومی برای انسان ها باشد. به همین منظور کاوشگرانی را برای آنالیز و مطالعه به مریخ فرستادند، ولی تا به امروز نشانه های مثبتی یافت نشده است. بعضی از دانشمندان معتقدند که مریخ در گذشته های دور دارای حیات و تمدن (نه الزاما بشری) بوده است و هم اکنون عمر این حیات به انتها رسیده و ما نظاره گر افول این سیاره هستیم. با این حال هنوز دانشمندان ناسا از کاوش و جستجو دست بر نداشته اند. قله المپوس، دومین قله بلند منظومه شمسی در مریخ واقع شده است و یک آتشفشان فعال است. هر روز مریخ معادل 28 ساعت زمین است. یک سال در آنجا برابر 700 روز است. مریخ 1500 سال قبل از میلاد کشف شد و دارای دو قمر زشت و بدترکیب به نام های فوبوس و دئیموس است.

مشتری یا هرمز (پنجمین و بزرگترین سیاره در منظومه شمسی)

این سیاره را یک غول پرحجم در منظومه شمسی معرفی می نمایند که به دور خورشید می شود. زیرا حدود 1300 برابر زمین حجم دارد. در این سیاره طوفان های بزرگ رخ می دهد. این سیاره پس از ماه و زهره سومین شی درخشان در آسمان است و نور کافی جهت سایه انداختن بر روی زمین را داراست. مشتری سیاره ای پر سرعت است سریع است. طول هر روز مشتری برابر 12 ساعت زمینی و سرعت گردش آن به دور خورشید 12 سال زمین است. این سیاره بیش از 100 قمر دارد که 69 تای آن ثبت رسمی شده است. مشتری همچنین تعدادی حلقه به دور خود دارد.

زحل یا کیوان (ششمین سیاره منظومه شمسی)

این سیاره زیبا از جنس گاز است و 800 سال قبل از میلاد آن را کشف نموده اند. حلقه های اطراف آن، سبب مشهور شدن آن شده است. حلقه های زحل اغلب از جنس یخ، سنگ و غبار تشکیل شده اند. دارای 62 قمر رسمی دارد. زحل هم همچون مشتری سرعتی بالا دارد و در هر 10 ساعت زمینی یک دور به دور خودش می چرخد. مدت زمان گردش زحل به دور خورشید 29 سال زمین است.

اورانوس (هفتمین سیاره منظومه شمسی)

اورانوس را پس از کشف تلسکوپ در سال 1781 میلادی و در هنگام تحقیق در خصوص منظومه شمسی شناسایی کردند. اورانوس حاصل علم است و به همین جهت تنها یک نام داشته و آن را با نام های گوناگون نمی شناسند. اورانوس نام یکی از خدایان یونان است. این سیاره دارای اتمسفر زرد و یخی است که دمای آن 244 درجه سانتی گراد است. مدت زمان گردش این سیاره به دور خود 17 ساعت زمین و به دور خورشید 84 سال زمینی است. اورانوس 27 قمر دارد که به دورش میگرد.

نپتون (هشتمین سیاره منظومه شمسی)

نپتون به معنای خداوند دریا بوده و از نام اساطیر رومیان باستان است. نپتون دارای اتمسفری سرد و یخی مثل اورانوس است. سال ها پیش الکسیس بووارد، فضانورد متوجه اختلافاتی در مدار اورانوس شد و پیش بینی کرد که این سیاره در نزدیکی سیاره ای دیگر واقع شده است. انتها با سفر وویجر به فضا در سال 1989 پیش بینی الکسیس بووارد ثابت و عکس های این سیاره ارسال شد. هر روز این سیاره معادل 16 ساعت زمین و هر سال آن معادل 165 سال زمین است.

قمر منظومه شمسی چیست؟

قمرها از خیلی جهات مانند اتمسفر، بافت و نیروی گرانش به سیارات شبیه اند. اصلی ترین تفاوت قمرها با سیاره ها این است که آن ها به دور خورشید نمی چرخند. در واقع مدار گردش آنان متفاوت بوده و به جای خورشید به دور سیاره می چرخند.

تنها قمر کره زمین ماه است. ماه هم به دور خود چرخیده و هم تقریبا هر 27 روز یکبار به دور زمین می چرخد. این گردش به دور خود و زمین باعث می شود همواره تنها یه طرف ماه دیده شود و آن سمتی که از دید شخص از روی زمین پنهان است سمت دور ماه نامیده می شود.

بیشتر بدانید: تفاوت سیاره و خبرنگاران؛ تفاوت های کلیدی این دو جرم آسمانی چیست؟

فضای بین سیارات چیست؟

در فضا موادی وجود دارد و خلاء کامل نیست. در فضای بین سیارات ماده ای رقیق و فشرده به نام محیط میان سیاره ای وجود دارد. مرز بین محیط میان سیاره ای و فضای میان خبرنگاران ای را هلیو پاز تشکیل داده است. محیط میان سیاره ای از هیدروژن خنثی و غیر یونیزه شده، گاز پلاسما، پرتو های کیهانی و ذرات گرد و غبار تشکیل شده است.

دورترین جرم کشف شده در منظومه شمسی سدنا است. تحقیق در خصوص منظومه شمسی نشان داده است که گسترش مرز های منظومه شمسی تا جایی است که دیگر تحت گرانش و نفوذ خورشیدی، میدان مغناطیسی خورشید و باد های خورشیدی نیست.