طبیعت بکر ... دریاچه ی اُوان - نامیت

طبیعت بکر ... دریاچه ی اُوان

دامنه ی کوه سرسبز و مملو از انواع گل ها و گیاهان کوهی ، به خصوص ریواس است و هرچند در این فصل ریواس ها پیر شده اند اما هر چه بالاتر می رویم ریواس های جوان تر دیده می شوند و ما را بی بهره نمی گذارند . حدود ساعت 18/50 به چشمه ی آبی می رسیم که در کنار آن چادر عشایر واقع شده است .

بزرگترین و زیباترین دریاچه ی منطقه قزوین دریاچه ی اوان نام دارد که به فاصله ی هفتاد و پنچ کیلومتری شهر قزوین در جاده قزوین ، معلم کلایه قرار گرفته است . این دریاچه با مساحتی کمتر از شش هکتار دارای آب شیرین است . طول آن در طویل ترین قسمت 325 متر و عرض آن 275 متر و عمق آن از یک تا بیست متر در نوسان است .

آب دریاچه به وسیله چشمه های کف دریاچه و نزولات آسمانی تامین می گردد و غلیان دایمی آن باعث صافی و زلالی آب دریاچه شده است . از سرزیر آب دریاچه نیز رود کوچکی تشکیل می گردد که آب مورد استفاده کشاورزان روستاهای کوشک و آیین است . در تابستان این دریاچه محل ماهیگیری ، آب تنی و قایق سواری و در پاییز مامن پرندگان مهاجر مانند قو ، غاز ، مرغابی و در زمستان با توجه به برودت هوا و یخ زدن سطح آن قابل اسکی رانی است .

غیر از گونه های درختی دست کاشت مانند بید ، چنار ، تبریزی ، سیب ، آلبالو ، گیلاس ، سنجد ، فندق و گردو ، گیاهان علفی مانند گون ، کنگر ، شیرین بیان و گونه های مختلف دیگر از خانواده ی گرامینه و لگومینیوزه هم در حوزه ی آبخیز اوان وجود دارند . از گیاهان داخل دریاچه هم می توان به نی بن در آب و گیاهان غوطه ور خوشاب و چنگال آبی اشاره نمود .

از گونه های جانوری اطراف اوان می توان به کل و بز (که به دلیل شکار بی رویه و تخریب زیستگاه آنان کاهش چشمگیری یافته اند) پلنگ ، خرس قهوه ای ، روباه ، شغال ، گرگ ، گراز ، شنگ ، سیاه گوش (گربه ی وحشی) ، انواع عقاب ها ، دال ، دلیچه ، شاهین ، جغد ، کبک ، فاخته ، دارکوب ، سبزقبا ، زاغی و انواع گنجشک سانان ، قورباغه ، لاک پشت و خرچنگ اشاره نمود . انواع ماهی از جمله قزل آلای رنگین ، کپور و اردک ماهی نیز در آب اوان زندگی می نمایند .

یکشنبه 13 خرداد 1386 ساعت 10 شب از اصفهان به سمت قزوین حرکت می کنیم . جهت برنامه ریزی شده برای کوهپیمایی از دریاچه اوان آغاز می گردد و قرار است به روستای جواهرده پایان یابد . این دریاچه کوچک در کنار روستای اوان در دامنه ی جنوبی کوه خشچال با ارتفاع 1800 متر از سطح دریا و در 46 کیلومتری شمال شرقی قزوین قرار گرفته است .

وارد روستا می شویم و پس از خرید در روستا و صرف ناهار در بالای ده ، ساعت 14/30 بعدازظهر جهت خود را در کنار رودخانه ای که از دره زیر خشچال سرازیر می گردد آغاز می کنیم . البته طبق نقشه نباید از کف دره حرکت کنیم اما به توصیه ی روستائیان جهت کنار رود را انتخاب کردیم . از رودخانه عبور می کنیم و در دامنه ی غربی دره آغاز به ارتفاع گرفتن می کنیم تا به مالرویی در زیر یال غربی دره برسیم . از اینجا دریاچه و روستای اوان در جنوب و قله خشچال در شمال شرقی ما به خوبی نمایان هستند .

دامنه ی کوه سرسبز و مملو از انواع گل ها و گیاهان کوهی ، به خصوص ریواس است و هر چند در این فصل ریواس ها پیر شده اند ما هرچه بالاتر می رویم ریواس های جوان تر دیده می شوند و ما را بی بهره نمی گذارند . حدود ساعت 18:50 به چشمه آبی می رسیم که در کنار آن چادر عشایر واقع شده است . البته به جهت زیبایی منطقه و عکاسی دوستان ، جهت به کندی طی شد . ارتفاع چشمه از سطح دریا حدود 2650 متر است و ما در حدود 11 کیلومتر از جهت را طی نموده ایم . شب را در نزدیکی چشمه می گذرانیم . حدود ساعت 4 صبح مه و باران آغاز می گردد و ما تا ساعت 9/30 منتظر باز شدن هوا می شویم . هوا هنوز ابر است ولی باران نمی بارد و گروه پس از صرف صبحانه به جهت خود ادامه می دهد . جهت لطافت خاصی دارد و ما در مالرویی در میان گیاهان کوهی حرکت می کنیم . در سمت شرقمان و در دوره ای که از زیر قله خشچال آغاز می گردد آبشاری سرازیر است که آب آن به دره اصلی که ما در بالای آن قرار داریم می ریزد .چند چشمه و جویبار کوچک را پشت سر می گذاریم تا به انتهای دره برسیم . اینجا در زیر گرده سمت غرب خشچال محل آغل گوسفندان است که البته هنوز به اینجا نیامده اند . ساعت 13:40 است . پس از صرف ناهار برای دور زدن کوه به سمت گردنه حرکت می کنیم که ناگهان هوا بارانی می گردد و به خاطر مه شدید و رعد و برق های خطرناک به اجبار پایین آمده و در همان محل آغل ها مستقر می شویم تا هوا صاف گردد اما تا نزدیکی های غروب همچنان باران و مه ادامه دارد و ما مجبور می شویم شب را همان جا بمانیم . ارتفاع حدود 3100 متر است .

چهارشنبه صبح است و هوا صاف ، ولی زیر پایمان روستای اوان در مه غلیظی غرق شده .ساعت 7 حرکت از سر گرفته می گردد و جهت تا ارتفاع 3300 متری بالا می رود تا به روی گردنه ای برسد . آن طرف هم چند دره دیده می گردد که همگی یکی می شوند و دره اصلی در امتداد شمال غربی به پیش می رود . برای رسیدن به ابتدای دره باید کوه را دور زد .

هنوز برف زیادی بر روی دامنه ها موجود است و همین باعث کندی حرکت می گردد . به سمت روستای میج حرکت خود را ادامه می دهیم . چشمه ای از دل یک تپه به پایین سرازیر است که پس از پیوستن به رودی که از دره منتهی به زیر قله خشچال می آید ، در بالای روستای میج آبشاری زیبا را پدیدار ساخته است . پس از صرف ناهار در کنار آبشار ، از میج خارج می شویم . جاده خاکی تا اینجا آمده است ولی ما جهت را به سمت روستای گیری و البته در مهی غلیظ ، پیاده ادامه می دهیم . شب را در جایی نرسیده به گیری سپری می کنیم . برای رفتن به جواهر ده باید به گیری رفته و سپس به سمت شمال غربی حرکت کنیم ولی به خاطر باران های دو شب قبل از برنامه عقب افتاده ایم و وقت رفتن به جواهر ده را نداریم . صبح هنگام پس از پشت سر گذاشتن گیری به جاده آسفالت می رسیم که از آنجا با یک نیسان خودمان را به چابکسر رسانده و راه بازگشت به اصفهان را در پیش می گیریم .

منبع:ماهنامه ی بین المللی هنر پارسی ،شماره17

/س