نشست تهران؛ مانور دیپلماسی ایران در منطقه - نامیت

به گزارش خبرنگار دفاتر منطقه ای خبرنگاران، کریم جعفری کارشناس مسائل منطقه در گزارشی به آنالیز ابعاد نشست امنیتی تهران و اهمیت آن پرداخته است.

در این گزارش آمده است: تهران در روزهای گذشته میزبان دبیران شورای امنیت و مقامات امنیتی بعضی از کشورهای همسایه افغانستان بود، نشستی که با عنوان نشست امنیتی تهران برگزار گردید، سطح جدیدی از توان و قدرت دیپلماتیک جمهوری اسلامی ایران را به منصه ظهور گذاشت که رسانه ها چندان به چند و چون آن اشاره نکردند.

در خلال یادداشتی که سال گذشته منتشر شد، به این نکته اشاره کردم که ایران از طرف اعضای پیمان شانگهای مسئول پفراینده افغانستان است و جالب اینکه نشست تهران دبیران شورای امنیت ملی کشورهای عضو این پیمان به جز پاکستان در آن حضور داشتند.

پس از انتها این نشست، بیانیه ای در 10 بند منتشر شد که مطالعه این بیانیه نشان می دهد پیش از نشست یک روزه مذکور در تهران، در سطح کارشناسی کار بسیار سنگینی انجام شده است. حضور نظامی امریکا و دیگر کشورهای عضو ناتو در افغانستان برای همه کشورهای همسایه، خطرناک و مخاطره آفرین است. اهمیت این بیانیه آنجا است که هندی ها و چینی ها نیز آن را امضا نموده اند.

متن کامل این بیانیه بدین توضیح است:

دومین نشست دبیران و مشاوران امنیت ملی و مقامات عالی رتبه امنیتی کشورهای منطقه در مورد افغانستان، در تاریخ 18 دسامبر (27 آذر 1398) با میزبانی جمهوری اسلامی ایران و با شرکت نمایندگان جمهوری اسلامی افغانستان، چین، روسیه، تاجیکستان، هند و ازبکستان در تهران برگزار و بر موارد زیر تأکید شد.

1) با آگاهی از این که چالش های مشترکی با ماهیت فراملی از جمله تروریسم، مواد مخدر، جرائم سازمان یافته، مهاجرت، فقر، سطح پایین آموزش وضعف مالی امنیت کشورهای منطقه را تهدید می نماید؛ بر کم اثر بودن اقدامات منفرد هر یک از کشورها برای مواجهه با این چالش ها تأکید نموده، لزوم ایجاد سازوکارهای همکاری منطقه ای برای مواجهه با این مسائل را مورد توجه قرار دادند.

2) با توجه به اهمیت ارتباطات منطقه ای در توسعه مالی و فراوری ثروت و تأثیر آن بر امنیت منطقه، بر لزوم همکاری جمعی برای ایجاد و تقویت راستاهای ترانزیتی امن و توسعه زیرساخت های مورد احتیاج، تسهیل روابط تجاری بین خود و تداوم برنامه های یاری به بازسازی افغانستان تأکید نمودند.

3) با در نظر دریافت اهمیت انرژی در رشد و توسعه مالی کشورهای منطقه و دنیا، بر حق همه کشورهای صادرکننده نفت و گاز برای تأمین احتیاجهای بازار انرژی و حق کشورهای وارد کننده برای دسترسی آزادانه به بازار انرژی در منطقه تأکید و توافق نمودند سازوکارهای منطقه ای برای مقابله با محدودیت های اجباری و تحمیل سیاست های انرژی به کشورها را مورد آنالیز و توافق قرار دهند.

4) با توجه به آن که مسأله افغانستان راهکار نظامی ندارد؛ تأکید نمودند تنها راه ایجاد صلح و امنیت در افغانستان، توافق مذاکره شده بین الافغانی با مالکیت و کنترل افغانستان خواهد بود.

5) از فرایند صلح با مشارکت تمام اقشار مردم افغانستان حمایت نموده، کلیه طرف های درگیر به شمول طالبان را به شرکت در گفت وگوهای بین الافغانی به منظور یافتن راهکار سیاسی دعوت نمودند.

6) با توجه به این که ادامه حضور نیروهای نظامی خارجی در افغانستان یکی از مهم ترین دلایل ادامه جنگ و تداوم بی ثباتی شناخته می گردد، بر ضرورت خروج هرچه سریع تر و مسوولانه نیروهای نظامی خارجی با مشورت دولت افغانستان به عنوان یک گام مثبت در راستا صلح، تأکید نمودند.

7) نظر به ضرورت یاری به دولت افغانستان برای تأمین امنیت بعد از خروج نیروهای نظامی خارجی به عنوان لازمه رسیدن به صلح پایدار، شرکت کنندگان توافق نمودند که یافتن راه های مناسب برای همکاری های دفاعی- امنیتی دسته جمعی با دولت افغانستان در دستور کار مشورت های منطقه ای قرار گیرد.

8) ضمن ابراز نگرانی از فرایند انتقال داعش به افغانستان و تأکید بر آن که داعش در مرزهای ملی افغانستان محدود نخواهد ماند؛ بر تدوین راهبرد امنیتی جمعی برای مقابله با داعش به عنوان ضرورتی فوری، تأکید کردند.

9) با اذعان به تأثیرات امنیتی مهاجرت در درون مرزهای ملی و نیز مهاجرت های بین المللی، بر لزوم پرداختن به علل ریشه ای آن و تدوین سیاست های منسجم بین کشورهای منطقه برای کنترل آثار مهاجرت و نیز اهمیت مساعدت کشورهای توسعه یافته به کشورهای منطقه در این رابطه، تأکید کردند.

10) با آگاهی از ارتباط بعضی شبکه های مواد مخدر و جرائم سازمان یافته با گروه های تروریستی، بر لزوم هماهنگی در اجرای سیاست های مبارزه با کِشت، فراوری و ترانزیت مواد مخدر و افزایش ارتباطات کاری بین دستگاه های ذی ربط کشورها تأکید کردند.

این 10 بند، هر یک به نوبه خود دربر گیرنده یکی از مسائلی است که کشورهای همسایه افغانستان با آن درگیر بوده و جالب ترین وجه آن، حضور دبیر شورای امنیت ملی افغانستان در این نشست است، به عبارت دیگر، دولت کابل نیز با مفاد این بیانیه موافق است.

ح